Σκοπὸς τοῦ παρόντος ἱστολογίου

Μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, σκοπὸς τοῦ παρόντος ἱστολογίου μὲ τῖτλο «ΟΣΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ» εἶναι:

1. Ἡ ἀνάδειξη, διάδοση καὶ προστασία τῶν θέσεων, δογμάτων καὶ τῆς παραδόσεως τῆς ὀρθοδόξου χριστιανικῆς πίστεως, τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καθὼς καὶ τῶν ὀρθόδοξων ἀγωνιστῶν τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους.

2. Ἡ ἐνημέρωση καὶ εὐαισθητοποίηση τοῦ εὐρέος κοινοῦ γιὰ φλέγοντα θέματα τὰ ὁποῖα σχετίζονται μὲ ἀπόψεις προσώπων μὲ σημαίνοντα ρόλο στὴν πολιτικὴ, θρησκευτικὴ, ἐκπαιδευτικὴ κ.λπ. ζωὴ τοῦ τόπου μας.

3. Ἡ ἀνταλλαγὴ ἀπόψεων καὶ γνώσεων, δίνοντας στὰ μέλη του, καθὼς καὶ σὲ φίλους καὶ γνωστοὺς τοῦ ἱστολογίου, νὰ ἐκφράσουν διάφορα προβλήματα καὶ τοὺς ὅποιους προβληματισμούς τους (σὲ θέματα τῆς πίστεως, τῆς παιδείας, τῆς ἐκκλησίας, τοῦ ἔθνους κ.ἄ.), μὲ ἀπώτερο σκοπὸ τὴν ἐπίλυσή τους μὲ κάθε νόμιμο τρόπο, κυρίως δὲ μὲ τὴν γνωστοποίησή τους στοὺς ἁρμόδιους φορεῖς, ἀρχὲς καὶ ὄργανα τοῦ Δημοσίου, τῶν Δήμων, τῆς Ἐκκλησίας κ.ἄ., καθὼς καὶ σὲ νομικὰ καὶ φυσικὰ πρόσωπα.

4. Ἡ διατήρηση πνευματικῶν δεσμῶν καὶ ἡ προώθηση τῆς μεγαλύτερης δυνατῆς συνεργασίας μεταξὺ τῶν μελῶν σὲ ἕνα σῶμα ἐν Χριστῷ ἑνότητας.

Δράσεις

1. Τακτικὲς καὶ ἔκτακτες συναντήσεις καὶ διαδικτυακὴ, τηλεφωνικὴ κ.λπ. ἐπικοινωνία τῶν μελῶν.

2. Δημοσίευση ἀναρτήσεων/ἄρθρων στὸ διαδίκτυο καθὼς καὶ στὰ ΜΜΕ.

3. Συναντήσεις καὶ διενέργεια συνεντεύξεων μὲ διάφορα πρόσωπα.

4. Ἔκδοση ἔντυπου ὑλικοῦ, πρὸς ἐνημέρωση τοῦ κοινοῦ.

5. Κάθε ἄλλη δράση, προτεινόμενη ἀπὸ τὰ μέλη ἤ ἀπὸ ὅποιον ἐνδιαφέρεται καὶ ἐπικοινωνεῖ μαζί μας.

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τετάρτη 6 Αυγούστου 2014

Γέροντας Παΐσιος: Πῶς ἀντιμετώπιζε τίς ἀρρώστιες του

 π. Παϊσιος π τ 1949 (25 ετών), ς φαντάρος εχε προβλήματα γείας στος πνεύμονες΄ τ 1956 κανε θεραπεία γι φυματίωση χωρς βελτίωση, καθς οαμοπτύσεις συνεχίζονταν, καί τελικ χειρουργήθηκε γι βρογχεκτασία τ 1966, μνοσηλεία 4 μηνν. π τ χρόνο ατς τς πέμβασης, λόγω κακς ντίδρασης στνντιβίωση, εχε μεγάλο πρόβλημα στ ντερο πο τν ταλαιπώρησε γι λα του τχρόνια μ αμορραγίες κα πόνους΄ τ 1987, φο πέφερε χρόνια κ π κήλη, κανεγχείρηση βουβωνοκήλης. Ο ίδιος για αυτά μιλά:

«ταν ρχόταν κόσμος, ζοριζόμουν. Πέρασε κενο, μετ ρχισε  αμορραγία.λκώδη κολίτιδα, μο επαν. λλη στορία... Πνε πτ χρόνια μ αμορραγίες, μπόνους... λλ μ στεναχωριέστε΄ μόνο ν εχεστε γι τν γεία τς ψυχς μου.
Γιατί, ν μες πο χουμε λίγο φόβο Θεο, δν κάνουμε πομονή, τί θ κάνουν οκοσμικοί;
ταν χεις κι σ κάποιον πόνο, σκέφτεσαι τν πόνο το λλου, ρχεσαι στν θέση του κα πονς πι πολ γι ‘κενον.  πόνος  δικός σου δηλαδσ βοηθάει ν καταλάβεις τν πόνο τν λλων. Κα ταν δέχεσαι μ χαρτν δικό σου πόνο, δίνεις στος πονεμένους παρηγοριά".

.....Μ ζω γεμάτη σωματικος πόνους, τν κτώβρη το 1993 πγε γι ξετάσεις λόγωειλεο κα διαπιστώθηκε προχωρημένος καρκίνος ντέρου λλ χωρς μεταστάσεις. Ξεκίνησε κτινοθεραπεία κα τν Φεβρουάριο το 1994 φαιρέθηκε  γκος το παχέοςντέρου, διαπιστώθηκαν μως κα μεταστάσεις σ πνεύμονες κα συκώτι, γι τς ποεςποβλήθηκε σ χημειοθεραπεία. «Και πριν από την εγχείρηση [στο μοναστήρι] στη Σουρωτή και στο νοσοκομείο και μετά πάλι στο μοναστήρι, περνούσαν πολλοί να τον δουν, να πουν τα βάσανά τους και να του ζητήσουν συγχώρεση. Αυτό πρόσθετε κόπο και ταλαιπωρία στους πόνους της ασθενείας του, αλλά ήταν αναπόφευκτο». 
Ο ίδιος λέει: «Πάντως λλο εναι ν μαθαίνεις τι ρρώστησε κάποιος κα λλο εναι νὰ ρρωσταίνεις  διος. Τότε καταλαβαίνεις τν ρρωστο. κουγα «χημειοθεραπεες» κα νόμιζα τι εναι «χυμοθεραπεες», δηλαδ τι κάνουν στος καρκινοπαθες θεραπεία μ χυμούς, μ φυσικς τροφές! Πο ν ξέρω; Τώρα μως κατάλαβα τί ταλαιπωρία εναι".
Ο χημειοθεραπεες, Γέροντα, εναι πι δύσκολες π τς κτινοβολίες;
- Πι δύσκολες; λα, κα ο κτινοβολίες κα ο χημειοθεραπεες εναι... Τὸ χειρότερο εναι πού σου κόβουν τν ρεξη..μ, πς ν φς, φο λα ατά σου κόβουν τνρεξη κα σ κάνουν πτμα! ταν κανα κτινοβολίες, ν καιγόμουν, δν μποροσα ν πι καθόλου νερό. Μο ρχόταν ν κάνω μετό, ασθανόμουν πέχθεια κόμη καγι τ νερό.
- Γέροντα, ν κάνατε λίγο νωρίτερα τν γχείρηση...
- Τί νωρίτερα; γ δν κάνω προσευχ ν περάσει, γιατί τσι συμπάσχω μ τν κόσμο πο ποφέρει. Καταλαβαίνω πι πολύ τους πονεμένους κα συμμετέχω στν πόνο τους. λλωστε κα μένα μ φελε πνευματικά. Ζητάω μόνο ν μπορ λίγο νξυπηρετομαι κα ν ξυπηρετ,τι θέλει μως  Θεός.
- Γέροντα, γινε  τελικ διάγνωση.  γκος πο χετε εναι καρκίνος, καμάλιστα γριος.
- Φέρε να μαντήλι ν χορέψω τ «χε γεια, καημένε κόσμε»! γ ποτ δν χόρεψα στν ζωή μου, λλ τώρα π τν χαρά μου πο πλησιάζει  θάνατος θὰ χορέψω.
- Γέροντα,  γιατρς επε τι πρέπει ν γίνουν πρτα κτινοβολίες, γι νσυρρικνωθε  γκος, κα μετ ν γίνει πέμβαση.
- Κατάλαβα! Πρτα θ βομβαρδίσει  εροπορία κα μετ θ γίνει  πίθεση! Λοιπν θπάω πάνω κα θ σς φέρω νέα!... Μερικοί, κόμη κα γέροι, ν τους πε  γιατρς «θπεθάνεις»  «πενήντα τος κατ πάρχει λπίδα ν ζήσεις», στεναχωριονται. Θέλουν ν ζήσουν. Τί θ βγάλουν; πορν εναι κανες νέος, ε, κάπως δικαιολογεται, λλνας γέρος ν κάνη προσπάθεια ν ζήση, ατ δν τ καταλαβαίνω. λλο εναι ν κάνη μι θεραπεία, γι ν μπορε ν ντέξει κάπως τν πόνο. Δν θέλει δηλαδ ν παρατείνει τν ζωή του, λλ θέλει μόνο ν εναι λίγο πι ποφερτο ο πόνοι κα νατοεξυπηρετεται, μέχρι ν πεθάνει΄ατ χει νόημα.
- Γέροντα, παρακαλομε τν Θε ν σς δώσει παράταση ζως.
- Γιατί;  Ψαλμς δν λέει τι βδομήκοντα εναι τ χρόνια της ζως μας;
Προσθέτει μως  Ψαλμωδς κα «ἐὰν ν δυναστείαις, γδοήκοντα»...
- Ναί, λλ λέει κα «τ πλεον ατν κόπος κα πόνος», πότε καλύτερη ἡ νάπαυση στν λλη ζωή!
- Μπορε, Γέροντα, κάποιος π ταπείνωση ν μν ασθάνεται τοιμος πνευματικ γι τν λλη ζω κα ν θέλει κόμη ν ζήση, γι ν τοιμασθε;
- Ατ εναι καλό, λλ πο ξέρει τι, ν ζήση κι λλο, δν θ γίνει χειρότερος;
- Γέροντα, πότε συμφιλιώνεται κανες μ τν θάνατο;
- Πότε; μα ζε μέσα του  Χριστός, τότε εναι χαρ  θάνατος. χι μως νὰ χαίρεται πο θ πεθάνει, γιατί βαρέθηκε τν ζωή του. ταν χαίρεσαι τν θάνατο, μ τν καλννοια, φεύγει  θάνατος κα πάει ν βρε κανέναν φοβητσιάρη!» 
Σύμφωνα μ μαρτυρία το γιατροῦ, το Γεωρ. Μπλατζά, κάποια μέρα ο γέροντας τοεπε τι  θεραπεία θ σταματήσει,  γιατί, όπως του είπε ο ίδιος:
«Τώρα δν μπορ ν κάνω τίποτε. Χθς θέλησα ν προσευχηθ γονατιστς κα δν μπόρεσα. Δν μπορ ν δ κανέναν΄ ληξε  ποστολή μου. Ατ ταν. δ θ μφήσετε».

«Τν τελευταία φορ πο τν εδα», λέει  γιατρός του … «πτ μέρες πρν κοιμηθ, φαίνεται μουν στενοχωρημένος. Πολλς φορς μ πασχολοσε τ θέμα, ν ατ ποκάνουμε στος ρρώστους εναι τ σωστό. 
Μο επε: "κουσε Γιργο. λα γιναν πως πρεπε. ξιος  μισθός σου. Μστενοχωριέσαι. θελα ν ξέρης, ποτε μ χρειασθς, θ εμαι κοντά σου". 
–Γέροντα, τ συκώτι σς πρήστηκε κα σς πονάει, το επα, γιατί εχε κάνει μεταστάσεις φοβερές. 
Χαμογέλασε κα μο επε: ‘Ά, ατ εναι τ καμάρι μου, μ στενοχωριέσαι. Ατ μκράτησε ς τ βδομντα, κα ατ τώρα μ στέλνει, σο πι γρήγορα μπορεκε ποπρέπει ν πάω. Μ στενοχωριέσαι γι’ ατό, μι χαρ εμαι».

Το κείμενο αποτελεί απόσπασμα από την εργασία: ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΑΝ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ: ΤΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓ. ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ, ΓΈΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΚΑΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΜΕΜΑΝ
Συγκέντρωση υλικού: Μαριάννα Δρέ-Λαιζηνού. Την ευχαριστούμε πολύ για την αποστολή του άρθρου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου