Σκοπὸς τοῦ παρόντος ἱστολογίου

Μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, σκοπὸς τοῦ παρόντος ἱστολογίου μὲ τῖτλο «ΟΣΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ» εἶναι:

1. Ἡ ἀνάδειξη, διάδοση καὶ προστασία τῶν θέσεων, δογμάτων καὶ τῆς παραδόσεως τῆς ὀρθοδόξου χριστιανικῆς πίστεως, τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καθὼς καὶ τῶν ὀρθόδοξων ἀγωνιστῶν τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους.

2. Ἡ ἐνημέρωση καὶ εὐαισθητοποίηση τοῦ εὐρέος κοινοῦ γιὰ φλέγοντα θέματα τὰ ὁποῖα σχετίζονται μὲ ἀπόψεις προσώπων μὲ σημαίνοντα ρόλο στὴν πολιτικὴ, θρησκευτικὴ, ἐκπαιδευτικὴ κ.λπ. ζωὴ τοῦ τόπου μας.

3. Ἡ ἀνταλλαγὴ ἀπόψεων καὶ γνώσεων, δίνοντας στὰ μέλη του, καθὼς καὶ σὲ φίλους καὶ γνωστοὺς τοῦ ἱστολογίου, νὰ ἐκφράσουν διάφορα προβλήματα καὶ τοὺς ὅποιους προβληματισμούς τους (σὲ θέματα τῆς πίστεως, τῆς παιδείας, τῆς ἐκκλησίας, τοῦ ἔθνους κ.ἄ.), μὲ ἀπώτερο σκοπὸ τὴν ἐπίλυσή τους μὲ κάθε νόμιμο τρόπο, κυρίως δὲ μὲ τὴν γνωστοποίησή τους στοὺς ἁρμόδιους φορεῖς, ἀρχὲς καὶ ὄργανα τοῦ Δημοσίου, τῶν Δήμων, τῆς Ἐκκλησίας κ.ἄ., καθὼς καὶ σὲ νομικὰ καὶ φυσικὰ πρόσωπα.

4. Ἡ διατήρηση πνευματικῶν δεσμῶν καὶ ἡ προώθηση τῆς μεγαλύτερης δυνατῆς συνεργασίας μεταξὺ τῶν μελῶν σὲ ἕνα σῶμα ἐν Χριστῷ ἑνότητας.

Δράσεις

1. Τακτικὲς καὶ ἔκτακτες συναντήσεις καὶ διαδικτυακὴ, τηλεφωνικὴ κ.λπ. ἐπικοινωνία τῶν μελῶν.

2. Δημοσίευση ἀναρτήσεων/ἄρθρων στὸ διαδίκτυο καθὼς καὶ στὰ ΜΜΕ.

3. Συναντήσεις καὶ διενέργεια συνεντεύξεων μὲ διάφορα πρόσωπα.

4. Ἔκδοση ἔντυπου ὑλικοῦ, πρὸς ἐνημέρωση τοῦ κοινοῦ.

5. Κάθε ἄλλη δράση, προτεινόμενη ἀπὸ τὰ μέλη ἤ ἀπὸ ὅποιον ἐνδιαφέρεται καὶ ἐπικοινωνεῖ μαζί μας.

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 14 Αυγούστου 2014

Ο ΑΝΑΣΤΕΝΑΓΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΕΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΤΟ 1999















Νί­κου Χει­λα­δά­κη, Δη­μο­σι­ο­γρά­φου-Τουρ­κο­λό­γου
Τὸν Δε­κέμ­βριο τοῦ 1998, ὀ­κτὼ μῆ­νες πε­ρί­που πρὶν ἀ­πὸ τὸν με­γά­λο καὶ αἱ­μα­τη­ρὸ σει­σμὸ τῆς Τουρ­κί­ας, ἡ Πα­ναγία τῶν Ὀρ­θο­δό­ξων μὲ ἕ­να ἐν­τυ­πω­σια­κὸ τρό­πο προ­ει­δο­ποι­οῦ­σε γιὰ τὴν κα­τα­στρο­φὴ ποὺ θὰ βύ­θι­ζε στὸ πέν­θος δε­κά­δες χι­λιά­δες Τούρ­κους. Τὸ ἐκ­πλη­κτι­κὸ εἶ­ναι ὅ­τι αὐ­τὴ ἡ συγ­κλο­νι­στι­κὴ προ­ει­δο­ποί­η­σή της πέ­ρα­σε στοὺς ἴ­διους τούς Τούρ­κους μου­σουλ­μά­νους, οἱ ὁ­ποῖ­οι τα­ρά­χτη­καν ἀ­πὸ τὸ γε­γο­νὸς αὐ­τῆς τῆς κα­τα­πλη­κτι­κῆς ἐκ­δή­λω­σης τῆς Πα­να­γίας. Τὸ γε­γο­νὸς ἑρ­μη­νεύ­τη­κε σὰν ἕ­να ἐ­σχα­το­λο­γι­κὸ μή­νυ­μα γιὰ κά­ποι­ο με­γά­λο κα­κὸ ποὺ ἔρ­χον­ταν ἐξ αἰ­τί­ας τῆς ἀ­πο­στα­σί­ας καὶ τῶν ....ἀν­θρω­πί­νων ἁ­μαρ­τι­ῶν. Ἡ θαυ­μα­τουρ­γι­κὴ αὐ­τὴ πα­ρου­σί­α τῆς Πα­να­γί­ας σὰν ἕ­να ση­μά­δι ἐ­πι­κείμενης με­γά­λης συμ­φο­ρᾶς, δι­α­δρα­μα­τί­στη­κε σὲ ἕ­να Ἑλ­λη­νορ­θό­δο­ξο να­ὸ ἀ­πὸ τοὺς λί­γους ποὺ ἀ­πο­μεί­να­νε νὰ λει­τουρ­γοῦν ἔ­στω καὶ μὲ ἐ­λά­χι­στους πι­στοὺς στὴν ση­με­ρι­νὴ μου­σουλ­μα­νι­κὴ Τουρ­κί­α, ἕ­να στοι­χεῖ­ο ποὺ προ­κα­λεῖ ἀ­κό­μα καὶ τύ­ψεις στοὺς ση­με­ρι­νοὺς ἰ­δι­ο­κτῆ­τες τῆς πε­ρι­ο­χῆς. Ἡ ὅ­λη ἱ­στο­ρί­α πῆ­ρε ἰ­δι­αι­τέ­ρες δι­α­στά­σεις καὶ ἀ­πὸ τὸ γε­γο­νὸς ὅ­τι ἡ θεί­α αὐ­τὴ πα­ρέμ­βα­ση τῆς Πα­να­γί­ας προ­κά­λε­σε τὸ ἐν­δι­α­φέ­ρον καὶ κά­ποι­ων τουρ­κι­κῶν ΜΜΕ ποὺ πα­ρου­σί­α­σαν τὸ γε­γο­νὸς μὲ τὸν ἐν­τυ­πω­σια­κὸ τί­τλο, «Τὸ Θαῦ­μα τῆς Πα­να­γί­ας», πράγ­μα­τι ἐν­τυ­πω­σια­κὸς τί­τλος γιὰ μί­α μου­σουλ­μα­νι­κὴ χώ­ρα.


Ἀρ­χὲς Δε­κεμ­βρί­ου τοῦ 1998. Λί­γο πρὶν ἀ­πὸ τὰ Χρι­στού­γεν­να καὶ λί­γους μῆ­νες πρὶν ἀ­πὸ τὸν με­γά­λο καὶ κα­τα­στρε­πτι­κὸ σει­σμὸ τῆς Τουρ­κί­ας, τὸν Αὔ­γου­στο τοῦ 1999, μὲ 16.000 νε­κρούς, δε­κά­δες χι­λιά­δες τραυ­μα­τί­ες καὶ πολ­λοὺς μέ­χρι σή­με­ρα ἀ­γνο­ου­μέ­νους. Τὶς ἡ­μέ­ρες ἐ­κεῖ­νες
τὸ νη­σὶ τῶν Πρηγ­κη­πον­νή­σων, Μπουρ­γάζ, ἡ γνω­στὴ Ἀν­τι­γό­νη στὰ ἑλ­λη­νι­κὰ, πα­λαι­ὸ θέ­ρε­τρο γιὰ τοὺς Ρω­μηοὺς τῆς Πό­λης, εἶ­χε συγ­κλο­νι­στεῖ ἀ­πὸ μί­α ἱ­στο­ρί­α ποὺ δεί­χνει γιὰ ἄλ­λη μί­α φο­ρὰ τοὺς δε­σμοὺς τοῦ Ὀρ­θό­δο­ξου Χρι­στι­α­νι­σμοῦ μὲ τοὺς ση­με­ρι­νοὺς κα­τοί­κους ἀλ­λὰ καὶ τὴν προ­φη­τι­κὴ καὶ θαυ­μα­τουρ­γὴ ἐκ­δή­λω­ση τῆς Πα­να­γί­ας γιὰ τὸν με­γά­λο καὶ κα­τα­στρε­πτι­κὸ σει­σμό. Τὸ νη­σὶ αὐ­τὸ ἦ­ταν κά­πο­τε κα­θα­ρὰ Ἑλ­λη­νι­κό. Σή­με­ρα στὸ νη­σὶ ὑ­πάρ­χουν ἐ­λά­χι­στοι Ἕλ­λη­νες καὶ Τοῦρ­κοι ποὺ ἦρ­θαν τὶς τε­λευ­ταῖ­ες δε­κα­ε­τί­ες ἀ­πὸ δι­ά­φο­ρες πε­ρι­ο­χὲς τῆς Τουρ­κί­ας, κυ­ρί­ως ἀ­πὸ τὸν Πόν­το. Οἱ Τοῦρ­κοι αὐ­τοὶ εἶ­ναι κυ­ρί­ως Σου­νί­τες, ἀλ­λὰ ὑ­πάρ­χουν καὶ Ἀ­λε­βί­τες, οἱ ὁ­ποῖ­οι ἔ­χουν καὶ δι­κό τους θρη­σκευ­τι­κὸ κέν­τρο στὸ νη­σί. Τὸ νη­σὶ ἔ­χει μί­α Ὀρ­θό­δο­ξη Ἐκ­κλη­σί­α, τὸν Ἅ­γιο Ἰ­ω­άν­νη τὸν Θε­ο­λό­γο, ποὺ δε­σπό­ζει μπρο­στά σου κα­θὼς πλη­σιά­ζεις στὸ νη­σὶ ἀ­πὸ τὴν θά­λασ­σα, μὲ τὸν με­γα­λο­πρε­πή της τροῦ­λλο ποὺ θύ­μι­ζε τὶς Ἐκ­κλη­σί­ες στὰ…

ἑλ­λη­νι­κὰ νη­σιὰ τοῦ ἀ­να­το­λι­κοῦ Αἰ­γαί­ου.

Τὴν πε­ρί­ο­δο ἐ­κεί­νη, κά­θε βρά­δυ ἔ­ξω ἀ­πὸ τὴν Ἐκ­κλη­σί­α καὶ σὲ ὅ­λη τὴν γύ­ρω πε­ρι­ο­χή, ἀ­κού­γον­ταν ἔν­το­να ἕ­νας βα­θὺς ἀ­να­στε­ναγ­μός, μί­α ἀ­να­πνο­ὴ ἀ­γω­νί­ας ἡ ὁ­ποί­α φού­σκω­νε καὶ ξε­φού­σκω­νε σὰν νὰ ἀ­να­στέ­να­ζε. Ὁ ἀ­να­στε­ναγ­μὸς αὐ­τὸς ἦ­ταν ἀν­τι­λη­πτὸς σὲ ὅ­λη τὴν πε­ρι­ο­χὴ προ­κα­λών­τας με­γά­λο δέ­ος ἀλ­λὰ καὶ τὸν φό­βο σὲ πολ­λοὺς μου­σουλ­μά­νους κα­τοί­κους τοῦ νη­σιοῦ. Ἦ­ταν πράγ­μα­τι ἕ­νας συγ­κλο­νι­στι­κὸς ἀ­να­στε­ναγ­μός. Οἱ Τοῦρ­κοι κά­τοι­κοι τῆς πε­ρι­ο­χῆς, στὴν ἀρ­χὴ εἶ­χαν ἀ­νη­συ­χή­σει ἀλ­λὰ δὲν μπο­ροῦ­σαν νὰ ἐ­ξη­γή­σουν τὸ φαι­νό­με­νο. Ἔ­γι­ναν πολ­λὲς συ­ζη­τή­σεις ἀλ­λὰ κα­νεὶς δὲν ἦ­ταν σὲ θέ­ση νὰ ἑρ­μη­νεύ­σει αὐ­τὸ τὸ φαι­νό­με­νο ποὺ τοὺς εἶ­χε θο­ρυ­βή­σει σὲ με­γά­λο βαθ­μό, κυ­ρί­ως για­τί συνέ­βαι­νε ἔ­ξω ἀ­πὸ τὴν Ἑλ­λη­νορ­θό­δο­ξη Ἐκ­κλη­σία τοῦ νη­σιοῦ. Κά­ποι­οι μά­λι­στα ἔ­φτα­σαν στὸ ση­μεῖ­ο νὰ πά­ρουν ἰ­α­τρι­κὰ ἀ­κου­στι­κὰ καὶ ἀ­φοῦ πλη­σί­α­ζαν τοὺς ἐ­ξω­τε­ρι­κοὺς τοί­χους τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, προ­σπα­θοῦ­σαν νὰ ἀ­πο­κα­λύ­ψουν τὴν πη­γὴ τῶν ἠ­χη­ρῶν αὐ­τῶν ἀ­να­στε­ναγ­μῶν, ποὺ τοὺς εἶ­χαν ἀ­να­στα­τώ­σει. Ἡ φη­μο­λο­γί­α εἶ­χε ὀρ­γιά­σει στὸ νη­σὶ καὶ τὸ νέ­α εἶ­χε φτά­σει μέ­χρι τὴν Κων­σταν­τι­νού­πο­λη. Τό­τε κά­ποι­οι ἄρ­χι­σαν νὰ μι­λοῦν ὅ­τι εἶ­δαν ὁ­ρά­μα­τα μὲ τὴν εἰ­κό­να τῆς Πα­να­γί­ας τῶν Ἑλ­λη­νορ­θό­δο­ξων καὶ γιὰ τὴν φω­νὴ τῆς Πα­να­γίας, τῆς Ἀν­νὲ Μα­ριὰμ στὰ τουρ­κι­κά, ποὺ ἤ­θε­λε νὰ προ­ει­δο­ποι­ή­σει γιὰ μί­α με­γά­λη καὶ ἐ­πι­κείμενη συμ­φο­ρά. Ἦ­ταν θεῖ­ο ση­μά­δι, ὅ­πως τὸ δή­λω­ναν καὶ οἱ ἴ­διοι οἱ μου­σουλ­μά­νοι κά­τοι­κοι, ποὺ ἔ­δει­χνε τὴν με­γά­λη ἀ­γω­νί­α τῆς Πα­να­γί­ας, εἰ­κό­νες τῆς ὁ­ποί­ας πα­ρου­σι­ά­στη­καν στὰ τουρ­κι­κὰ κα­νά­λια, γιὰ τὸν με­γά­λο καὶ αἱ­μα­τη­ρὸ σει­σμὸ ποὺ θὰ ἀ­κο­λου­θοῦ­σε λί­γους μῆ­νες ἀρ­γό­τε­ρα. Ὅ­λοι ἀ­να­φέ­ρον­ταν πιὰ φα­νε­ρὰ στὸ θαῦ­μα τῆς ἐκ­δή­λω­σης τῆς Πα­να­γί­ας.

Τὸ νέ­ο πῆ­ρε ἔ­κτα­ση στὴν Κων­σταν­τι­νού­πο­λη καὶ τό­τε ἕ­νας γνω­στὸς Τοῦρ­κος δη­μο­σι­ο­γρά­φος, (ὁ Σαν­τε­τὶν Τέκ­σο­ϊ), ἀ­πὸ τὸ τουρ­κι­κὸ κα­νά­λι STAR, ἀ­πο­φά­σι­σε νὰ πά­ει στὸ νη­σὶ νὰ ἐ­ρευ­νή­σει τὴν ὑ­πό­θε­ση. Ἀ­φοῦ ἔ­φτα­σε ἐ­κεῖ πλη­σί­α­ζε τοὺς κα­τοί­κους καὶ ἄρ­χι­σε νὰ συ­νο­μι­λεῖ μα­ζί τους γιὰ αὐ­τὸ τὸ φαι­νό­με­νο πα­ρου­σί­α τῆς τουρ­κι­κῆς κά­με­ρας, χω­ρὶς ὅ­μως ὁ ἴ­διος νὰ μπο­ρεῖ νὰ βγά­λει κά­ποι­ο συμ­πέ­ρα­σμα. Πολ­λοὶ Τοῦρ­κοι μι­λοῦ­σαν γιὰ ἐμ­φά­νι­ση τῆς Πα­να­γί­ας στὸ νη­σὶ μὲ ἐ­σχα­το­λο­γι­κὸ νό­η­μα προ­ει­δο­ποι­ών­τας γιὰ τὶς ἁ­μαρ­τί­ες τῶν ἀν­θρώ­πων καὶ γιὰ μί­α με­γά­λη συμ­φο­ρὰ ποὺ πλη­σί­α­ζε. Ἕ­νας ἀ­πὸ αὐ­τούς, Ἀ­λε­βί­της, (θρη­σκευ­τι­κὴ αἵ­ρε­ση μὲ πολ­λὰ στοι­χεῖ­α Ὀρ­θο­δο­ξί­ας), ἀ­νέ­φε­ρε μπρο­στὰ στὴν κά­με­ρα ὅ­τι ἐ­δῶ καὶ πολ­λὰ χρό­νια στὸ Μπουρ­γὰζ ζοῦ­σαν πολ­λοὶ Ἕλ­λη­νες καὶ τὸ νη­σὶ ἦ­ταν κα­θα­ρὰ Ὀρ­θό­δο­ξο Χρι­στι­α­νι­κὸ καὶ ὅ­τι αὐ­τὸς ὁ ἀ­να­στε­ναγ­μὸς ἦ­ταν θεῖ­ο ση­μά­δι γιὰ τὴν πα­ρου­σί­α τῆς Πα­να­γί­ας. Ὁ Τοῦρ­κος δη­μο­σι­ο­γρά­φος ἀ­φοῦ ἄ­κου­σε πολ­λοὺς νὰ μι­λᾶ­νε γιὰ τὸ θαῦ­μα τῆς Πα­να­γί­ας, ἀ­πο­φά­σι­σε καὶ πῆ­γε στὴν Ἐκ­κλη­σί­α τὴν ὥ­ρα ποὺ ὁ Ἑλ­λη­νορ­θό­δο­ξος ἱ­ε­ρέ­ας τε­λοῦ­σε σχε­δὸν μό­νος του μὲ κά­ποι­ο γη­ρα­λέ­ο ψάλ­τη τὴν θεί­α Λει­τουρ­γί­α. 

Ὁ Τοῦρ­κος δη­μο­σι­ο­γρά­φος κά­θι­σε σὲ ἕ­να στα­σί­δι καὶ ἀ­φοῦ πε­ρί­με­νε νὰ τε­λει­ώ­σει ἡ τε­λε­τή, πλη­σί­α­σε τὸν πα­πᾶ καὶ τὸν ρώτησε ἀ­π᾿ εὐ­θεί­ας ἐ­πι­κα­λού­με­νος τὴν ἱε­ρωσύ­νη του τί νο­μί­ζει πῶς συμ­βαί­νει. Ὁ ἱ­ε­ρέ­ας ἀ­πάν­τη­σε πὼς πραγ­μα­τι­κὰ ἀ­κού­γε­ται κά­θε βρά­δυ ἕ­νας ἠ­χη­ρὸς ἀ­να­στε­ναγ­μὸς καὶ πρό­σθε­σε ὅ­τι δὲν ἦ­ταν σὲ θέ­ση νὰ ἐ­ξη­γή­σει τὴν πραγ­μα­τι­κὴ αἰ­τί­α, ἐ­νῶ ἀ­πὸ τὸ ὕ­φος του ἔ­δει­χνε πὼς δὲν θὰ ἤ­θε­λε νὰ ἐμ­πλα­κεῖ σὲ πι­θα­νὴ πρό­κλη­ση πρὸς τὸ θρη­σκευ­τι­κὸ αἴ­σθη­μα τῶν μου­σουλ­μά­νων Τούρ­κων. Νὰ μὴν ξε­χνᾶ­με πὼς βρι­σκό­μα­σταν σὲ μί­α πε­ρί­ο­δο ὅ­που οἱ Ἑλ­λη­νο­τουρ­κι­κὲς σχέ­σεις βρί­σκον­ταν σὲ πο­λὺ κα­κὸ ἐ­πί­πε­δο καὶ ἡ ἀ­πει­λὴ τοῦ πο­λέ­μου ἐ­πι­κρέ­μον­ταν πά­νω ἀ­πὸ τὸ Αἰ­γαῖ­ο. Ὁ δη­μο­σι­ο­γρά­φος ὅ­μως ἐ­πέ­με­νε στὴν ἔ­ρευ­νά του καὶ ἀ­πο­φά­σι­σε νὰ στή­σει κά­με­ρες καὶ ἀ­κου­στι­κὰ ἔ­ξω ἀ­πὸ τὸ να­ὸ ὁ­λό­κλη­ρη τὴ νύ­χτα. Τε­λι­κὰ κα­τά­φε­ρε νὰ μα­γνη­το­φω­νή­σει τὸν ἀ­να­στε­ναγ­μό, ποὺ τὸν πρό­βα­λε στὴν συ­νέ­χεια ἀ­πο­δει­κνύ­ον­τας τὸ γε­γο­νός. Εἶ­ναι ἐν­τυ­πω­σια­κὸ πὼς καὶ ὁ ἴ­διος πεί­στη­κε στὸ τέ­λος με­τὰ ἀ­πὸ τὶς δη­λώ­σεις τῶν μου­σουλ­μά­νων κα­τοί­κων πὼς ὁ ἀ­να­στε­ναγ­μὸς αὐ­τὸς ἦ­ταν τῆς Πα­να­γί­ας καὶ προ­ερ­μή­νευ­ε ὅ­τι κά­ποι­ο με­γά­λο κα­κὸ θὰ συμ­βεῖ.

«Τώ­ρα, ἴ­σως ἡ Πα­να­γί­α τῶν Χρι­στια­νῶν ἦρ­θε ξα­νὰ στὸ νη­σί. Πι­θα­νῶς νὰ θέ­λει νὰ κά­νει μί­α πα­ρέμ­βα­ση, γιὰ νὰ δεί­ξει τὴν ἀ­γω­νί­α της πὼς κά­ποι­ο με­γά­λο κα­κὸ θὰ συμ­βεῖ». Καὶ πράγ­μα­τι, ἑπτά­μι­ση μῆ­νες με­τά, ἡ Τουρ­κί­α συγ­κλο­νί­ζον­ταν ἀ­πὸ τὸν σει­σμὸ τῆς 16ης Αὐ­γού­στου τοῦ 1999 μὲ χι­λιά­δες νε­κρούς. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου